Dance Theater Story - werdykt jury

„Dance Theater Story" - idea
Tworząc konkurs „Dance Theatre Story" chcieliśmy zachęcić artystów do wypowiedzenia się językiem filmowym o tym, co związane jest z teatrem i tańcem, z ruchem i emocjami. Myślą przewodnią konkursu był TEATR I TANIEC. Twórcy mieli pełną swobodę co do formy, ekspresji, sposobu opowiadania historii, jej konwencji. Najważniejszy był koncept, proces, przesłanie, treść i uzyskany efekt sceniczny.
Projekcje filmowe odbędą się w Tarnowie, w ramach II edycji Festiwalu Teatrów Tańca „Scena Otwarta".

Szczegółowy program projekcji filmowych TUTAJ


„Dance Theater Story"- werdykl jury
Jury Konkursu Filmowego Dance Theatre Story zorganizowanego przez Centrum Sztuki Mościce w ramach II edycji Festiwalu Teatru Tańca Scena Otwarta w składzie: Krzysztof Gradowski, Zofia Rudnicka, Wojciech Druszcz, Bogusław Hynek, po przejrzeniu i ocenie 48 utworów filmowych postanowiło co następuje:

Po pierwsze wyrazić uznanie dla organizatorów Konkursu za zaproszenie do udziału wielu interesujących propozycji filmowych oraz umożliwienie pracy komisji konkursowej w  dogodnych dla niej warunkach. Rzecz jasna różnorodność filmów konkursowych, ich w większości wyrównany, wysoki poziom, wymagały od członków jury wnikliwej i drobiazgowej oceny. Po drugie jury nie zwiększając puli środków przeznaczonych na nagrody postanowiło przyznać trzy poza regulaminowe wyróżnienia promując określone wartości składowe przedstawionych utworów filmowych.

Tyle tytułem wstępu a oto werdykt:
Jury postanowiło I nagrodę Konkursu Filmowego przyznać filmowi American overture w reżyserii Johna T. Williamsa z USA.
Kilka słów uzasadnienia:
Jeżeli przyjmiemy, iż film jest sztuką polifoniczną a jego profesjonalne edycje wymagają odpowiedniej symbiozy obrazu, muzyki i efektów to American overture jest tego doskonałą egzemplifikacją. W czasie kiedy fachowy warsztat, sprawność intelektualną i dobrą ,,współpracę" utworu z  widzem próbuje się zastąpić pochwałami wrażliwości i dobrych intencji twórcy zwracamy uwagę na film stanowiący w naszym przekonaniu przykład solidnej i przemyślanej kreacji reżyserskiej. Nagrodzony pierwszą nagrodą ,, American overture" to filmowy kolaż ukazujący w  surrealistycznej formie wartości, które legły u podstaw projektu nazwanego ,,Ameryką". Podstawową formę prezentacji stanowią efektownie wykonane występy taneczne baletu z  San Francisco. Na uwagę zasługuje swobodne operowanie takimi technikami filmowymi jak: reprojekcja, blue box i połączenie animacji z żywym planem. W pastiszowej, migotliwej formie montażu atrakcji ukryta została niepokojąca refleksja; czy aby zbyt wiele podstawowych wartości takich jak różnorodność kulturowa czy prawa jednostki nie zostało wymieszanych z banalnie zachwalanym towarem. Film ,, American overture " jest zarazem dobrym przykładem, że o historii swojej ojczyzny i losach narodu niekoniecznie należy mówić zawsze w tonacji podniosłej z biciem w  odświętne dzwony.

Nagrodą II jury postanowiło uhonorować Morteza Basravi z Iranu za jego dwa przedstawione w Konkursie filmy: Body and structure talk i Body and painting.
Filmy Morteza Basravi aczkolwiek każdy z nich podejmuje osobny temat; człowieka pośród pierwotnych struktur oraz człowieka wobec dzieła sztuki, stanowią niezwykle odkrywczy wkład w obrazowaniu uniwersalnych dążeń ludzkich w których egzystencja realna sąsiaduje z  rzeczywistością wirtualną a zacieranie się różnic pomiędzy sztuką a  życiem stwarza doniosłe wyzwanie dla duszy i intelektu.

III miejsce jury przyznało filmowi Aegis Michała Ratajskiego z Polski, którego kunszt reżyserski wsparty doskonałą pracą kamery, unaocznił nam iż ukazany w opustoszałym wnętrzu taniec dwojga wykonawców jest w stanie przekazać magię wspólnie przeżywanych uniesień, rozterek i  rozłąki.

Nagrodę Specjalną w wysokości 5 tys. PLN ufundowaną przez Stowarzyszenie autorów ZAiKS, a noszącą Imię Bogusława Wojtowicza, jury przyznało Pawłowi Łukomskiemu z Polski za zestaw czterech prezentowanych w Konkursie filmów tj. Burn, Glitch, Little park story, Zamknij oczy.
Paweł Łukomski jako jeden z nielicznych twórców filmów konkursowych stara się w każdym swoim utworze podkreślić prawo do niezależności i eksperymentu. Nie uciekając się do ogranych przestrzeni takich jak: stare mury pokryte niekończącą się plątaniną graffiti, pustymi halami fabrycznymi, podziemnymi garażami czy płaskimi dachami wielkomiejskich zabudowań znajduje dla każdej z prezentowanych sytuacji, anegdot czy metafor własne niepowtarzalne dekoracje wtopione w  osaczającą bohaterów cywilizację. Motywem przewodnim jego utworów wydaje się bunt czy też niezgoda jednostek, których nie podporządkowanie się codziennym rytuałom prowadzi do samo zniszczenia. Zapalniczka , której płomienie pochłaniają jej właściciela, ele- ktroniczny błąd czy też krótkotrwałe zakłócenie dające w efekcie destrukcyjną siłę niszczącą kreacje hip-hopowców, czy wreszcie bizneswoman, która odrzucając od siebie telefon komórkowy i tym samym dążąc do oswobodzenia się z więzów cywilizacji, skazuje się na osamotnienie i wyobcowanie w nieskończenie smutnym pejzażu jakiegoś zapomnianego parku. Również psychoanalityczna terapia bohaterek filmu ,, Zamknij oczy " nie przynosi wyzwolenia z  sennych obsesji (na uwagę zasługują udane sekwencje taneczne) i ukazuje pewien tragizm walki o własną niepowtarzalną tożsamość. A jednak mimo tak pesymistycznej wydawałoby się diagnozy jaką stawia bohaterom swoich filmów Łukomski, nie przekazują one widowni jakiś szczególnych sygnałów depresji czy beznadziei. Odwrotnie. Poprzez artystyczną analizę błędów i ograniczeń wyzwalają uśpioną nadzieję. Bo być może właśnie obecność takich indywidualności twórczych jak Paweł Łukomski jest tej nadziei początkiem.

Ponadto korzystając ze swoich uprawnień jury postanowiło przyznać trzy równorzędne wyróżnienia następującym filmom:
Free expresion grupie Lombard Twins z USA za podjęcie niezwykle ważkiego tematu poszukiwań własnego rodowodu artystycznego oraz perfekcyjne wykonanie partii tanecznych. Filmowi Stronger Gabrielle Lansner za twórcze rozwinięcie środkami teatru muzycznego klasycznego utworu Augusta Strindberga pod tym samym tytułem. Zestawowi czterech filmów Trenutek Vrocice zgłoszonych przez studio Arkadena w Słowenii poświęconych Akademii Tańca za wysoki poziom artystyczny zróżnicowanych tematycznie filmów. Warto podkreślić kunsztowną aranżacje scen tanecznych oraz oryginalne rozwiązania narracyjne i ciekawe portrety psychologiczne zrealizowane środkami filmu dokumentalnego.

Wszystkie nagrody i wyróżnienia jury przyznało jednogłośnie: